Αναπτύσσοντας ρητορική για ζητήματα Μουσικής Εκπαίδευσης και Θρησκευτικής Ετερότητας

Abstract

Η τέχνη της μουσικής μέσα από τη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση απέκτησε ένα ισχυρό βήμα για να θέσει εκ νέου ζητήματα σε συζητήσεις για την μουσική ποικιλομορφία με σκοπό να διαχειριστεί την ετερότητα υπό/με διαφορετικούς όρους. Η πολυπολιτισμικότητα των συγχρόνων κοινωνιών προκαλεί άλλωστε την Ορθοδοξία να ανακαλύψει μέσα από την ετερότητά της στοιχεία κοινής ταυτότητας με άλλες συλλογικότητες που επιμένουν στην ετερότητά τους για να συνυπάρξουν ειρηνικά και δίκαια στον ίδιο ζωτικό χώρο. Το χρέος της αναζήτησης της μουσικής, γενικότερα, αλλά και πολλές άλλες παράμετροι της μουσικής παιδείας, ειδικότερα, μπορούν να συνεισφέρουν στη δημιουργική και έμπρακτη απάντησή απέναντι στις νέες συνθήκες της παγκοσμιοποίησης. Η μουσική μπορεί να παρέχει τη δυνατότητα της εναλλακτικής μορφής επικοινωνίας με τον «άλλο» και είναι σε θέση να οδηγήσει στην αποδοχή του διαφορετικού μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία. Ως εκ τούτου, κάθε καλλιτεχνικό παράγωγο δεν θεωρείται απλά «λειτουργικό» αλλά και μοναδικό στον τρόπο με τον οποίο σηματοδοτείται και σηματοδοτεί με τη σειρά του πολλαπλές πολιτισμικές «αντηχήσεις» και «αντανακλάσεις».