Επικοινωνία και πληροφόρηση για τη Μουσική Δημιουργικότητα στην Εκπαίδευση και τον Πολιτισμό

Abstract

Η επικοινωνία είναι μια από τις βασικές λειτουργίες του ατόμου μέσω της οποίας πραγματοποιείται ο συντονισμός της συλλογικής δράσης των ανθρώπων και η κοινωνικοποίησή τους. Γίνεται αντιληπτή ως μια πολιτισμική διαδικασία που μπορεί να συνδέει τα άτομα, μέσω της συμμετοχής και του συσχετισμού. Επιπροσθέτως, σημαντική θεωρείται η ενσωμάτωση της επικοινωνίας στην εκπαιδευτική πρακτική, καθώς γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για μια διαδικασία η οποία έχει αντίκτυπο στον τρόπο διαχείρισης της εκπαίδευσης, ενισχύοντας παράλληλα τη δημιουργικότητα και την καινοτομία εντός του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος. Στο παρόν άρθρο παρουσιάζονται συνοπτικά η έννοια της επικοινωνίας και ο ρόλος της στην εκπαίδευση, τρία θεωρητικά πλαίσια για την ερμηνεία της επικοινωνίας, αυτά των: α. Lasswell (1948), β. Shannon & Weaver (1949), και γ. Schramm (1954), καθώς και ζητήματα πληροφόρησης και δημιουργικότητας στον χώρο της μουσικής εκπαίδευσης με την παρουσίαση του μοντέλου του Webster (2002) για τη δημιουργική σκέψη στη μουσική. Στόχο αποτελεί η κατανόηση της σημασίας της επικοινωνίας και της πληροφόρησης για τη μουσική δημιουργικότητα σε εκπαιδευτικό και πολιτισμικό περιβάλλον. Στη βάση αυτή, το παρόν άρθρο συμβάλλει στην παροχή μιας συνοπτικής θεωρητικής ανάλυσης της επικοινωνίας και του ρόλου της στην εκπαίδευση, καθώς και ζητημάτων πληροφόρησης και δημιουργικότητας στον χώρο της μουσικής.